شعری از شاملو

شغالی گر،

ماه بلند را دشنام گفت ـ

پیرانشان مگر نجات از بیماری را

تجویزی این چنین فرموده بودند.

فرزانه در خیال خودی اما ،

آنکه به تندر پارس می کند.

گمان مدار که به قانون بوعلی حتی

جنون را نشانی از این آشکاره تر

به دست کرده باشند